Het is meer dan een week geleden dat tussen de dagelijks post een verkiezingsfolder zat met de tekst: ‘Parelstrand: genoeg is genoeg’. Gelezen heb ik het niet, alleen de titel. Dat was meer dan genoeg. Het zal te maken hebben met mijn allergie voor dit soort kreten. Het is vrijwel direct gearchiveerd in een doos, gevuld met nutteloze en ongewenste reclame, die dagelijks ongevraagd in onze brievenbus belandt.

Nee, het was niet van die ene partij die grossiert in dit soort uitspraken en voor wie het aanwakkeren van vreemdelingenhaat bovenaan hun ‘to-do’-lijstje staat. Ik heb er verder geen aandacht aan besteed, totdat ik een opmerking las in onze buurt-app dat de tekst in deze folder leek op een verkiezingsstunt en het niet de asielzoekers zijn die met hun auto door het bos over de wandelwegen naar het Parelstrand rijden.

Wat ik vooral interessant vond was een commentaar op deze opmerking, waarin werd uitgelegd dat er een plan is om het Parelstrand met aangrenzende recreatieve zones, vanaf de Jagerstraat, opnieuw in te richten.

Naast de terechte kritiek dat het opvangbeleid aan een herziening toe is, was een belangrijk argument dat door de aanwezigheid van het asielcentrum de waarde van nabijgelegen woningen daalt. Met name voor ouderen die hun huis willen verkopen om naar een verzorgingstehuis te verhuizen is dit een probleem. Dat klinkt logisch en ik begrijp dat dit bij velen dit argument gewicht in de schaal legt.

Even afgezien van het feit dat iemand van dezelfde partij, toen staatsecretaris, zonder de gemeente daarin enige zeggenschap te geven, verantwoordelijk was voor het toewijzen van Parelstrand als asielcentrum, vraag ik me hoe realiseerbaar dit ‘plan’ is.

België is, net als andere Europese landen, door een gemeenschappelijk verdrag gebonden om een deel van de asielzoekers op te nemen, oftewel lokale verkiezingsbeloftes hebben nul komma nul invloed op het beleid. Voor alle duidelijkheid: ook ik vind de situatie problematisch. Niet zozeer door de waardevermindering van woningen, maar meer door het gevoerde beleid.

Uit wetenschappelijk onderzoek bij onze noorderburen, bevestigd door zowel overheidsorganen als mensenrechtenorganisaties, blijkt dat het niet gaat om een ‘asielzoekers-probleem’, maar meer om een ‘opvang-probleem’. Zelfs als er geen enkele asielzoeker in ons land zou zijn, blijft er een schrijnend tekort zijn aan betaalbare en sociale huisvesting.

Zoals bij elke voorgestelde ‘oplossing’ is het goed om je te verdiepen in een ‘wat-als’-scenario. Stel dat deze partij erin slaagt om het beleid voor de komende tijd te bepalen. Wellicht worden de asielzoekers ergens ver weg gedumpt. Zullen de woningen dan meer waard worden? Ik waag het te betwijfelen. U vraagt waarom?

De ‘uitgelekte’ plannen van deze partij voorspellen weinig goeds voor een groot deel van de bevolking. De bezuinigingen zullen niet door het wekelijks groeiend aantal miljardairs worden bekostigd, maar door de werkende bevolking moeten worden opgehoest. Wat betekent dat voor onze gemeente?

Er zijn gehuchten waar voor veel inwoners de financiële situatie al niet rooskleurig is. Wat als die verergert? Wat als ze moeten kiezen tussen gezonde voeding en kleren voor hun kinderen of een lik verf aan de voorkant en een mooie voortuin? Dat beleid zal terug te zien in de uitstraling van die gehuchten.

Stel je voor dat je een woning wil kopen in een van de gehuchten en ziet dat veel van de woningen er verwaarloosd uitzien. Een kunstwerkje in het plantsoen of wat extra struiken of bomen kunnen dat niet camoufleren. Een gehucht waar kinderen te horen krijgen dat ze niet mogen spelen met die uit een van die verwaarloosde woningen. Zou dat de waarde van de woningen niet aantasten en het verschil tussen arme en rijke wijken niet groter maken?

Stel je nu eens voor dat er een beleid wordt gevoerd dat geen geld besteedt aan prestige objecten, maar investeert in betaalbare woningen en het verbeteren van het leefklimaat in die gehuchten, zodat de onderlinge samenhang verbetert. Eerlijk gezegd, mocht ik een andere woning willen kopen, dan zou ik eerder een woning kiezen waar dat laatste het geval is. 

Benny AHLERS