‘t Is kriezis. Iedëreejën mut dëm bóksëmbàànd ènhauwëlën. Gëlu’ëg hém ëkik nie veul nóuwëdëg. Gèft mé ‘n dak bóóvë ménnë kop, në kómpjoetër mi intërnét, nën tillëvieziej, nën ottó (dè mut nie veul pëtiek zén, génnë zjààr, mè ók génnë va kjèskëschiet, want ëk stòn nie gèèrën ien pan) en nog ë kóókvuujër of në miecrógolf en gë heujërt mé nie mir klààgën. Nàà meejër dan féftig jauwër lèèvësèrvauwëring mut ëkik concluudeejërën dè mattërjeejël zàà’ë mé mè heejël spórààdis ècht blij màà’ën.

Të mèrrëgënd hém ëk ës nààgëdócht óóvër wèllë’ën ènkóóp mé dees jauwër ‘t gëlu’ëgstë gëmakt hi. Nàà bëkans zés mònd kónsëmeejërën kan ëk niks andërs bëdéng’ën dan në ceedee va Rammstein. Dè lékt wöl ‘t antwóuwërd van ë mènnë’ë va véftien jauwër. Alhoewöl, die gààstë striemën dè teegëworrëg, of dààwnlóódën dè of weet ëkik veul. Zo wijd zén ëkik nog niej. Ik mut dings van tijd nog alté kunnë vààstpa’ën en vààsthààwën. Ien mën hààn. Liefst van al pa’ëk die van ós is gèèrë vààst. Of zówa ien lossë zàànd dabbën, dè vuult fijn en dè vijn ëk ók plëzant. Gëbröktë koffiefiltërzèkskës bëpóuwëtël ëk èèvëzeejër gèèrën, mèr alleejën as zë nog wa wèrrëm of minstës lààw en zómpëg zén.

Óóvër koffie gëspróó’ën, hiejër zit ëk dan mi ‘n goei zjat vur mën neus. Dè smékt alté. ‘k Zit ër niks mi jien as die van ós dor vur mé ‘n woffël, ë stukskë sju’ëlat of ë kuukskë langs li, neejë, löt zë dè mè duun. Wa soppën en juuj. Meejër mut dè nie zén. As gë van dë klèèn dings al nie mir kunt gënietën, awöl, dan löt gààw zén. Dan zéddë vërkeejërd beezëg. Veul miensë wullën alté mè vröt: meejër, meejër, meejër en rappër, rappër, rappër. Nóuwët cóntènt en alté gëhòst. Niks vur mé. Meej en dan dë riem ëraf en dë mëtöör stil, dè is wa në miens nóuwëdig hi.

Gèld? Jàà, dè’s plëzant. Mè nie tën kòòstë van allës. Wa kumt dè kumt en wa nie kumt … awöl dè blé mè gins! Ik lauwët hët niej èn mën hèrt kommën. Génnë stréss. Nën di’ënèk zén ëk niej, nëm blauwëzër al heejëlëgans niej, mè nën èrmoejzèèjër zén ëk ók niej. ‘t Wauwëtër lupt hiejër nog alté öt dë krauwën as ëk z’óópëdrèèj en as ëk kààw hém, zét ik dë sjëfààs óp, mën rèè’ëningë zén alté ientéds bëtòld, dë kéndër kommë niks të kort, as ër vollëk kumt, wèjjërë zë óntvangë lék kunningë en as ëk zèllëf lè’ërën dòòst hém, sti ër alté nog wöl iet óndër dë stop: nën trappiest bëvurbeejëld.

Gëluk? ‘k Hém ër në gansëm boek óóvër gëschreevën. Gëluk, dè zit ien klèèn dings. Vleejë wèèk miek gèld mé përtang gëlu’ëg. Kundë ‘t gëleujëvën? Gèld! Dè gëbeurt nie gààw. Ik wààr ien dë kas ààchtër papiejërën èn ‘t zuuj’ën. ‘k Weet génjéns mir vurwa of vur wien. Ienjéns vélt ós trouwbuukskën óp dë grónd. “Nóndëmiljèèr, ós rouwbuukskën! (ópzéttëlë’ë vërsprèè’ing, mè nie gëmènd - nvdr) Dè hém ik ien gén jauwër of dààg nog vààstgëhad!” groldën ëk nog. Toen dè’k ‘t óópën di um të zien of al ós jóng ërien stónnën, viel ër driehóndërd euro öt. Driehóndërd! Ien mën hààn! Sóms zit ‘t gëluk ien ë klèèn huukskën en sóms zit ‘t gëluk ien ë klèè buukskën, zégt dè ‘kik ‘t gëzeed hém! En nö gòn ëk mënnë ceedee va Rammstein vanhèèr óp zéttën en nog wa èn mën zjat slörrëpën.

Danny VANDENBERK