Wat hou ik van taal en wat haat ik grammatica. Volgens taalregeltjes in het Nederlands kan ‘een vrouw’ zowel een lijdend voorwerp als een meewerkend voorwerp zijn. Een vrouw een voorwerp? Lijdend, meewerkend? Denigrerend, vrouwonvriendelijk, gevoelloos en behoorlijk seksistisch, niet alleen tijdens seksuele betrekkingen.

Maar wat hou ik van taal, van puurheid. Ik doe alles op gevoel en laat haar zo veel mogelijk vrij. Zowel de vrouw als de taal. Dat is liefde, op zich ook een betrekking, waarbij je elkaar begrijpt en een goede band met elkaar hebt. Op basis van wederzijds respect en een goede verstandhouding. Zoiets.

Een verstandhouding? Die heb je alleen ‘met iemand’, volgens het woordenboek. Een verstandhouding kan je dus niet op je eentje hebben. Onzin! Laat me vrij! Voor mij is een verstandhouding immers een pose, het aannemen van een lichaamsstand waarbij je laat uitschijnen dat je slim bent.

Enorm belangrijk om het ver te schoppen in deze wereld is volgens mij de illusie wekken dat je intelligent bent. Want, misschien is het niet wie je bent of wie je kent, maar hoe clever je bent. Of lijkt. Zeker als je op zoek bent naar een betrekking van eender welke soort.

In het verleden werden tal van ter zake doende onderzoeken uitgevoerd, zij het niet altijd even wetenschappelijk verantwoord, waaruit ik een aantal trucjes destilleer om er snugger(der) uit te zien, om een goede ‘verstandhouding’ te hebben.

Zo worden mensen met een bril over het algemeen slimmer ingeschat, maar ook als minder aantrekkelijk ervaren. Dragen dus, die bril, ook al is je zicht perfect. In mijn geval is het een noodzaak, omdat ik het indoen van lenzen vrees. Mijn troost is dat er ook sapioseksuele vrouwen bestaan, vrouwen die vooral vallen op wijsheid en minder op schoonheid. Al vind ik mezelf niet slim, het zou wel leuk zijn als het zo lijkt.

De manier waarop je spreekt is ook van belang, zegt men. Een vlakke stem laat je dommer lijken en een expressieve, met variaties in toonhoogte en een minimum aan pauzes, verhoogt de geloofwaardigheid en maakt een intelligentere indruk.

Belangrijk om te onthouden, zeggen alle bronnen: in gezelschap kan je maar beter geen bierglas vasthouden. Zelfs zonder ervan te drinken, maak je een minder verstandige indruk. Alcoholinname zelf is uiteraard ook uit den boze, want die zorgt onvermijdelijk voor verwardheid.

Het is ook van belang om oogcontact te houden, zo blijkt. Volgens de wetenschap ‘wijst het op wijsheid’.

Als je echt indruk wilt maken, leen je bovendien best een doktersjas. Naar het schijnt scoor je er zelfs beter mee op concentratietests, omdat je als witjas of pseudo-dokter onbewust gelooft dat je slimmer bent.

Voornamen zijn eveneens voornaam. Wie er meerdere heeft, kan ze maar beter afkorten en gebruiken. Bij een onderzoek naar de kwaliteit van wetenschappelijke artikelen werden auteurs die tussenletters vermeldden automatisch beter beoordeeld. Dat biedt mogelijkheden. Mijn tweede naam is Mario (omdat mijn moeder dat graag hoorde), mijn derde Jos (omdat mijn vader destijds in allerijl een getuige zocht bij mijn geboorteaangifte in het gemeentehuis, een zekere Jos bood zich bijna spontaan aan, in ruil voor een pintje en een naamsvermelding in het geboorteregister).

De betrokkene (Jos dus) mag zich nu trouwens opnieuw aanmelden, deze keer voor de betrekking van persoonlijke biervasthouder.

© Danny M. J. Vandenberk