Zelf Lommels nieuws insturen? Dat kan via lommelsegazet@telenet.be

The Times They Are A-Changin’

The Times They Are A-Changin’

Het liedje van Bob Dylan uit 1964 spookte door mijn hoofd bij het aanhoren van een jaaroverzicht. 2024 was een jaar waarin onze wereld steeds meer is gaan ‘wankelen’, zoals Peter Mertens het noemt in zijn boek ‘Muiterij’. Het aantal conflicten wereldwijd is met meer dan een kwart toegenomen. In mei was het aantal vluchtelingen wereldwijd al gestegen tot 120 miljoen. Dit aantal is sindsdien door de uitbreiding van de oorlogshandelingen alleen maar verder toegenomen.

Het nieuwe jaar is begonnen, vergezeld van talloze wensen van vrede en geluk, maar ook van het toenemend besef dat dit geen vanzelfsprekendheid is, maar dat het afhangt van wat we doen. Het oude jaar heeft haar plaats in de geschiedenis ingenomen in afwachting van een nadere evaluatie. Was dat jaar een kantelpunt? Wordt dit jaar het jaar van verandering?

De kerstvakantie is een periode waarin we de banden met familie en vrienden aanhalen, van beloftes om vaker samen te komen, van bezinning, van herinneringen aan dierbaren die ontbreken. Het is ook een periode waarin de gebeurtenissen van het afgelopen jaar op een rijtje worden gezet.  

De scheidslijn tussen ‘oud’ en ‘nieuw’ lijkt diffuus. Pas achteraf beseffen we vaak op welk moment de situatie grondig is veranderd. De realiteit van het nieuwe jaar lijkt nog verdacht veel op die van het oude jaar: meer van hetzelfde.

Lijkt: het gordijn van onze dagelijkse bezigheden vertoont steeds meer gaten. Gaten die ons beelden van een snel veranderende wereld tonen: beelden van natuurgeweld veroorzaakt door de klimaatcrisis, beelden ook van onmenselijk geweld. Onvoorstelbare beelden die doen denken aan de Tweede Wereldoorlog. Beelden waarvan we dachten dat die voorgoed achter ons lagen en nu opnieuw de dagelijkse werkelijkheid dreigen te worden.

Ik ben geen alarmist die de ondergang van onze beschaving of de komst van WO III verkondigt. Daarvoor is mijn vertrouwen in de mensheid te groot. In onze geschiedenis zijn voorbeelden te vinden, waarin verzet de doorslag gaf. Op cruciale momenten, waarin de heersende klasse ons voorspiegelt dat oorlog de enige uitweg is, biedt verzet een ander perspectief.

Toegegeven, we leven in een periode van angst en beloftes met veranderingen die weinig goeds beloven, maar ook in een periode van hoop, van massaal verzet om een betere wereld, een betere toekomst voor onze kinderen af te dwingen.

Verzet, dat een onvoorwaardelijke solidariteit eist tegen onderdrukking en genocide. De schrijnende ellende van een stervende baby in Gaza tegenover de onvoorstelbare arrogantie van een Israëlische commandant die een kind van vier jaar neerschiet omdat het een ‘toekomstige terrorist’ is.

2025 belooft/dreigt nog meer dan 2024 een jaar van verandering te worden. Het is de vraag of het veranderingen ten goede of ten kwade zijn. De tegenstellingen worden scherper.

Bouchez heeft in een speech op de universiteit van Leuven, naar aanleiding van vragen over de toenemende chaos bij het vormen van de Arizona coalitie, geroepen: “Politieke partijen organiseren de denkbeelden van de bevolking. Het is links tegen rechts!”

De essentie van zijn speech was het scheppen van een beeld: ‘wij tegen hen’. Geen inhoudelijke argumenten, maar het creëren van een vijandsbeeld waardoor andere zaken naar de achtergrond verdwijnen.

Wij staan voor een keuze: het accepteren van de richting waarin de overheid ons dwingt: het slaafs volgen van het beleid van de VS (goedkeuring van genocide in Gaza en het versterken van de defensie voor een oorlog tegen Rusland en China) of voor het verzet daartegen.

De gevolgen van de eerste keuze zijn duidelijk: een oorlogseconomie, gefinancierd met de afbraak van sociale voorzieningen waarbij de rijken worden ontzien en de kloof tussen arm en rijk, tussen overleven en uitroeiing, elke dag groter wordt.

De tijden veranderen, maar de richting waarin ze veranderen bepalen wij.

Benny AHLERS