Zondagochtend ging ik op rondleiding in noodopvang Moorslede in Leopoldsburg. Deze opvangplaats telt maar liefst vijfhonderd bewoners. Ik kreeg daar een uitgebreide uitleg over hoe een asielprocedure verloopt en inzicht in het dagelijks leven van een vluchteling. Tegelijk maakte dit bezoek opnieuw duidelijk hoeveel misvattingen er bestaan over deze groep.

Ik word wakker op een matras in de berging van mijn vriendin. Mijn rug doet pijn van de vloer, mijn koffers staan in de weg. Mijn baby is ondertussen vijf maanden oud, maar ik kan hem niet vasthouden, want hij zit in een ander land. Niet omdat ik dit wil,

Vandaag even geen statistieken of onderzoeken, maar een eerlijke en menselijke kijk in het leven op straat. We zien de mensen, maar kennen zelden hun verhaal. Toch schuilt er achter ieder persoon zonder thuis een uniek levensverhaal – vol keuzes, tegenslagen, herinneringen en hoop. Dit weekend maakte ik ruimte voor één

Vorige week stond ik samen met een paar collega’s aan de Singel in Lommel, waar we actie voerden tegen het nieuwe Arizona-beleid. We hadden een standje opgezet met een toren van blikjes — elk blikje voorzien van het gezicht van een bekende politicus. Voorbijgangers konden de toren omverwerpen. Een ludieke

De recente zaak van de Leuvense gynaecologiestudent die schuldig werd bevonden aan verkrachting en aanranding, maar geen effectieve straf opgelegd kreeg, heeft het publieke debat over seksueel geweld in België opnieuw doen oplaaien. Deze zaak roept niet enkel vragen op over individuele verantwoordelijkheid, maar legt ook pijnlijke spanningen bloot tussen