Brein

Het is een merkwaardig orgaan, dat brein van ons. Over het algemeen gaan we er vanuit dat dit bestuurscentrum het beste weet wat er moet gebeuren en hoe we de wereld moeten zien. Maar het heeft ook merkwaardige trekjes, waardoor je je afvraagt in hoeverre je erop kunt vertrouwen. Dit

J’ Accuse

Er zijn momenten dat je brein zijn opvoedkundige taak serieus neemt door onverwachte combinaties te maken van actuele en opgeslagen data, waardoor je perspectief verschuift en je aanspoort tot nadenken. Dat overkwam me toen mijn grijze cellen de kleurrijke hemel, veroorzaakt door het noorderlicht, combineerde met het intens verdrietig gezichtje

Teneer geslagen door klein verdriet of toch meer zwanger van de toekomst?

Iemand vroeg me of ik teleurgesteld was na de verkiezingen van 13 oktober. Wat betreft de uitslagen voor Lommel … Eigenlijk wel. Mijn verwachtingen lagen zeker hoger door de vele positieve reacties in de wijken en op straat, maar dat heeft wellicht te maken met het hoge gehalte aan het ‘eeuwige

De piketpalen strategie

In de aanloop naar de verkiezingen valt regelmatig de term ‘asielcrisis’, waarbij asielzoekers als oorzaak worden aangewezen voor de verslechterende levensomstandigheden in ons land. In woorden van Bart de Wever: de keuze is duidelijk, ofwel de grenzen sluiten voor vluchtelingen en migranten, ofwel de sociale zekerheid opdoeken. Na de perikelen

Een weekend lang in de wereld van morgen

Doorgaans heb ik geen problemen met het schrijven van een column. Een enkele keer is het iets lastiger. Niet omdat er niets te zeggen valt, maar eerder dat er te veel informatie is en het dus moeilijker wordt om een keuze te maken. Dat was ook het geval in het

Wat levert het op?

Het is meer dan een week geleden dat tussen de dagelijks post een verkiezingsfolder zat met de tekst: ‘Parelstrand: genoeg is genoeg’. Gelezen heb ik het niet, alleen de titel. Dat was meer dan genoeg. Het zal te maken hebben met mijn allergie voor dit soort kreten. Het is vrijwel

Heeft het nog zin om hier te blijven?

Juist toen ik mijn vorige column had ingediend, liep een jongeman heen en weer voor ons huis. Af en toe wierp hij een blik op het huis van onze overburen die bezig waren te verhuizen. Nieuwsgierig, en een beetje waakzaam vanwege berichten in de Kolonie app, besloot ik hem aan

Sperperiode

De verkiezingen, ditmaal de lokale, zijn in aantocht en dus (?) geldt er een ‘sperperiode’. Een merkwaardig fenomeen. In België is er sinds 4 juli 1989 een wet van kracht die, in de maanden vooraf, beperkingen oplegt aan het bedrijven van politiek. Het zijn verkiezingen! Is dit dan niet juist het

Eh, … dank je?

Op mijn laatste column kreeg ik meer reacties dan normaal. Veel positieve reacties, waarvoor dank. Een enkele keer ook een iets zwaarmoedige reactie in de geest van ‘denk je nu echt dat er iets gaat veranderen?’ Eerlijk gezegd hou ik er niet van als mensen veren in mijn gat steken.

Een onbestemd gevoel…

Terwijl het buiten pijpenstelen regent, begin ik aan mijn column met een onbestemd gevoel. Ligt het aan de zomer die maar niet wil zomeren? Of is het misschien mijn zoveelste verjaardag die voor de deur staat en herinneringen oproept aan een onbezorgde jeugd gevuld met lange warme zomervakanties, winters met

Gelovig en marxist. Hoe zit dat?

Voor mijn column ‘Bouwen aan een betere wereld’ had ik toentertijd een gesprek met Erik Hendrikx, indiener van het voorstel voor subsidies aan een project in Cuba, en Stijn Van Endert, godsdienstleraar, marxist en vechtsporter. De combinatie van de eerste twee kwalificaties is intrigerend genoeg om hem uit te nodigen

Kans op storm en een hete … herfst?

Nee, ik probeer niet het weerpraatje van Koen in te pikken of te kopiëren. Dit slaat meer op het gevoel dat me besluipt bij het lezen van analyses na de verkiezingsuitslag. Wat dat betreft lijkt het wel op het weer van dit moment: regen, stormachtig met af en toe een

Het voelt hier aan als familie

Na mijn column ‘U moet van uw hart een steen maken’ over de onvrede van buurtbewoners met het asiel opvangcentrum, was ik nieuwsgierig naar het verhaal van onze nieuwe inwoners op Parelstrand en vroeg Fedasil of ik één van hen kon interviewen. Dat bleek te kunnen: een asielzoeker uit El

Studenten, onze nieuwe revolutionairen?

Het zal u niet zijn ontgaan: niet alleen in de Verenigde Staten, maar ook in Gent, Leuven. Luik, Brussel, Antwerpen, Berlijn, Amsterdam, Parijs, Madrid, Barcelona, Florence, Turijn en tal van andere steden komen studenten in opstand tegen de genocide in Israël. Vormen zij soms het nieuwe geweten tegen onrecht in

Zwijg niet, fluister niet, spreek niet, SCHREEUW!

Te dramatisch vindt u? Ik geef u helemaal gelijk. De wereld gaat steeds meer op een drama lijken. Waarom eigenlijk? Ik kom uit een tijdperk van hippies, waarin we geloofden dat de wereld kon worden veranderd door liefde, dat onze bevolking tot het inzicht zou komen dat we allemaal gewone

De strategie van ‘de waan van de dag’…

Heb je dat soms ook? Beseffen dat je beter ergens niet op kunt ingaan, omdat je weet dat het een afleidingsmaneuver is om te voorkomen dat er aandacht wordt besteed aan veel belangrijkere zaken? En dan… Je ergert je groen en geel. Je kunt het niet laten, dus reageer je