Hoe uitermate plezant zou het zijn voor het college van burgermeester en schepenen als er in de raadszaal een spiegel zou komen te hangen, die hen, vooraf aan elke raadszitting, verzekert dat Lommel zonder twijfel de schoonste stad is in Lommelland en dat het college daarin een vooraanstaande rol speelt.

Lommel leeft! De stad heeft een rijke historie, kent tal van culturele en sportieve evenementen en bezit naast een uitgebreid industrieterrein ook een gezellig centrum en een mooie en gevarieerde natuurlijke omgeving. Een stad om van te houden, een stad waarin het prettig leven, wonen en werken is.

Tenminste…

In de afgelopen jaren heeft het huidige college het blazoen van Lommel geprobeerd op te poetsen met prestigieuze en kostbare projecten, al dan niet in samenwerking met omliggende gemeentes en de Vlaamse overheid. Miljoenen werden besteed aan projecten als Bosland en het ‘House of Nature’, het exquisiete bus paviljoen in de Kerkstraat, de upgrade van het terrein van Lutlommel VV, de uitbreiding van het Glazen Huis, ...

Dat zijn de meest recente die me te binnen schieten. Voor het nieuwe jongerencentrum wordt maar liefst 8½ miljoen uitgetrokken. Iemand verzekerde me dat er ook voor 1 miljoen er een adequaat jongerencentrum kan worden gebouwd. Geld lijkt geen rol te spelen. Dat moet een prettig en geruststellend voor de inwoners zijn.

Maar misschien toch niet voor iedereen? Buiten het zicht van de vroede vaderen schijnen delen van de bevolking in minder florissante levensomstandigheden te verkeren. Gezinnen die in de winter met een jas aan in de huiskamer bivakkeren omdat de energierekening te hoog is of domweg geen betaalbare huisvesting kunnen vinden of kinderen die zonder ontbijt naar school worden gestuurd.

Onvoorstelbaar in een rijke gemeente als Lommel zegt u? Raar genoeg heb ik datzelfde gevoel. Het tafereel lijkt op iets van pakweg twee eeuwen geleden. Het lijkt op een tafereel uit de film Daems van Stijn Coninx. Een onvoorstelbare rijke familie als die van Emsens (in de volksmond de ‘zandbaronnen’ genoemd en nu een multinational van 3,5 miljard per jaar) en andere miljonairs maken deel uit van de Lommelse gemeenschap. Van dezelfde gemeenschap als de groepen, die ‘in minder florissante levensomstandigheden’ proberen te overleven. Het wordt steeds minder een gemeenschap, maar steeds meer een dichotome samenleving, waarin de rijken en de armen weinig of geen raakvlakken hebben.

Dan vraag ik me af: wat is de rol, de opdracht van het gemeentebestuur? Is het niet het beschermen van de rechten en belangen van alle inwoners met extra aandacht voor de kwetsbare groepen? Sommige gehuchten lijken langzamerhand de allure te krijgen van achtergestelde wijken met weinig of geen voorzieningen als buurtwinkels, lokale gezondheidszorg, slecht openbaar vervoer, een restaurant of café.

De aandacht van het gemeentebestuur lijkt vooral gericht op het publiek buiten Lommel en op de regenten in de Wetstraat. Een exposure als aantrekkelijke groene gemeente waar het goed vertoeven is voor degenen die niet worden geplaagd door een laag inkomen of te hoge kosten om te overleven.

Zoals elke spiegel toont ook de denkbeeldige spiegel in de Lommelse raadzaal een beperkt beeld. Een schouderklopje voor jezelf wordt snel doorzien als de problemen toenemen. De problemen van onze stadsgenoten in minder fortuinlijke omstandigheden verdienen onze aandacht. Wat geeft hun spiegel aan de wand als antwoord?

Gebruik de beschikbare subsidie van de Vlaamse overheid voor het scheppen van meer sociale huisvesting door het opkopen van leegstand? Maak een budget voor gratis ontbijt op school? Begin, net als in tal van andere gemeenten, met een eigen energiebedrijf, zodat de kosten omlaag gaan of kom met een plan voor betaalbare sociale huisvesting zoals nu in verkiezingsprogramma’s al eens boven komt drijven!

Dat beeld in hun spiegel, hoe Lommel leefbaarder kan worden gemaakt, wil ik graag hier in de Lommels Gazet brengen. Meer aandacht voor hoe het ‘leven’ in Lommel eruit zou moeten zien...

Benny AHLERS