Seizoensanalyse Lommel SK door Piet Dingens

Lommel SK speelde de verhoopte kampioenenwedstrijd… maar stond wel in het verkeerde kamp!

Zo, het pijnlijke seizoen 2024-2025 zit er op. De club die vorig jaar nog de finale van de promotie play-offs speelde, eindigt nu een paar plaatsen boven de degradatiestreep. In Manchester zijn ze allesbehalve tevreden en dus moet de selectie van Lommel SK nog drie weken (!) langer blijven trainen, waarin enkele overbodige oefenpotjes afgehaspeld worden. Een strafexpeditie dus. Letterlijk en figuurlijk vijgen na Pasen. Over de manier waarop de hoge heren in Manchester het dramatische seizoen in Lommel aangevat, gedirigeerd en laten betijen hebben, valt anders ook een en ander te zeggen. Hier is de kroniek van een verneukt seizoen.

Lee Johnson met de borst vooruit

De stuntzeges tegen Zulte Waregem en RWDM waren het resultaat van een herwonnen en toe te juichen strijdlust, erin gepompt door tussenpaus (?) Lee Johnson. De laatste hapjes en ook het enerverende slotduel tegen la Louvière waren goed verteerbaar. Maar ze verdoezelen de vele kwalitatieve onvoldoendes in de ploeg én in het management niet. Want met de knowhow en de daadkracht van de mensen die bij Lommel de lijnen voor het eerste elftal uitzetten, was het erg pover gesteld. Qua loonkost kan je als onderdeel van het CFG-imperium wel een geldverslindende selectie presenteren, qua beleving was het spel dit seizoen vaak veel te laks, futloos en vrijblijvend.  

Hofnar James

We horen het ‘Performance Director’ (in Engeland is dit een kruising tussen een sportief en technisch directeur) James McCarron nog beweren in een zeldzaam kranteninterview. “Als onze talenten er klaar voor zijn, worden ze gebracht”.  Wie er in elk geval niet klaar voor was om dergelijke uitspraken te doen, was hijzelf. McCarron stuurde bij het damesteam van ManCity als ‘Head of Medicine and Science’ een team van kinesisten en data-wetenschappers aan. Tot hij in 2021 een ronduit bizarre  carrièreswitch richting Lommel maakte. Lang kon hij achter de schermen de schijn enigszins ophouden, beperkte zijn holle communicatie zich tot het ophemelen van nieuwkomers van allerlei pluimage op social media. Zelfs al werd een aantal spelers door zusterclubs van de City Group in Lommel gedumpt wegens te plat of te blessuregevoelig, voor James waren het allemaal toekomstige toppers. Helaas voor hem bleken er ook veel toekomstige floppers en doppers bij te zitten. Na de compleet mislukte zomertransfers die het team dit seizoen fel verzwakt achterlieten (het aantrekken van dure vogel Jason van Duiven bracht geen soelaas), vielen de maskers onverbiddelijk af in de desastreuze wintermercato. De CFG-bonzen keken van over het Kanaal ongeïnteresseerd naar de malaise in Lommel en katapulteerden zo hun ‘Head of Disaster’ tot in het oog van de storm. Maar niet alleen McCarron moest het bij de fans ontgelden.

Van onwelriekende scheten naar nieuwe winden

 CEO Mike Green werd via een achterpoortje weggepromoveerd (of beter, afgeserveerd) en ook trainer Steve Bould verdween met de noorderzon. Was de ziekte van zijn vrouw doorslaggevend? We weten het niet, dus we vellen er ook geen oordeel over. De verweesde Ryan Garry was beter verstaanbaar dan zijn mummelende ex-baas, maar op het veld van eer bakte hij er ook geen fluit van. Ten langen leste voelde de bestuurskamer in Manchester zich toch genoodzaakt om ‘iets’ te doen (want het degradatiespook loerde al om de hoek) en stuurde het in maart de Brit Lee Johnson naar het Soevereinstadion. Een gok die positief uitdraaide. Johnson kreeg er – bewonderenswaardig – wel de vechtlust in, die maandenlang gewoon ontbrak. Pek en veren voor zijn voorgangers Bould en Garry dus. Maar helaas was het kalf toen al verdronken.

Adios heerser Karim en don Diego

Over dat ‘verdronken kalf’ willen we het toch nog even hebben. Operatie topzes – want dat was in januari  het naar beneden bijgestelde doel  - begon met een onbegrijpelijke uitleenbeurt van Karim Dermane aan Kortrijk. Vervanger Joey Pelupessy kon, met alle respect, de grote schoenen van de kleine Togolees in de verste verte niet vullen. Later werd die andere getalenteerde middenvelder, Diego Rosa, neergezet als een rotte appel die om disciplinaire redenen het ‘huis van vertrouwen’ per direct moest verlaten. We kennen de interne keuken niet, maar kijk….. op de sociale media van LSK werd de gewezen wereldkampioen met de U-17 van Brazilië uitgezwaaid als een held. Vreemd als je nog maar pas een schop onder je kont gekregen hebt. Zou het ook niet kunnen dat de nukkige Rosa zich enorm stoorde aan het feit dat hij bij Lommel SK ter plaatse bleef trappelen of erger, achteruit boerde door een veel te lakse begeleiding en een gebrek aan ambitie op zowat elk vlak. Waar geen concrete stappen gezet werden op de groene rechthoek, niet op sportief vlak en niet medisch. Want wie in de lappenmand verzeilde, doolde er vaak maandenlang in rond. Beter een verse pamper dan een stevige tape, leek daar wel de norm. Voor Rosa en co kwam de komst van Lee Johnson duidelijk te laat. En dan finish je, de vele bijgepaste miljoenen van de sjeik ten spijt, in de kelder van het klassement. Mooiprater en struisvogel McCarron staat naar verluidt onder druk, maar zit tot nader order nog steeds op zijn ‘performancestoel’.

Blik op de toekomst

Om nog geloofwaardig over te komen bij de achterban zijn er vanaf nu veel meer doeltreffende investeringen nodig. CEO Mattijs Manders, die na een mislukt avontuur bij Troyes van de regen in de drop verzeilde, kondigde grote veranderingen (lees: verbeteringen) aan. Blijkbaar hadden ze bij de City Group een en ander toch wel onderschat, gaf hij toe. Sta ons een monkellachje toe. CFG bouwt in Lommel een schitterend ‘state-of-the-art complex’, waarvoor hulde. Maar vergeet ook het uithangbord van een club niet, de eerste ploeg! Zowat iedereen in de regio is 1B kotsbeu. Dat zouden ze na vijf jaar baanbrekend werk, dat gepaard ging met het nodige spitsroedenlopen, ook wel mogen beseffen over het Kanaal. La Louvière had het kleinste budget in de reeks. Het kwam, zag en overwon in amper één jaar. Lommel heeft het financieel veel breder, maar bleef door onkunde in alle geledingen van de club bijna het hele seizoen ter plaatse trappelen en aanmodderen. De middelen zijn voorhanden, het is een kwestie van visie en goodwill. Voor veel ongelovige Thomassen, zoals ik er een ben - maar die Lommel SK nog steeds in hun hart gesloten hebben - blijft het glas nog halfvol. Hoop doet leven. Maar stop asjeblief met de mensen voor te liegen en zet volgend seizoen een slagvaardig team op het veld. Anders word je nooit een mooie zwaan en kies je voor het imago van lelijk academy-eendje.  Dan is de jeugd inderdaad de toekomst, maar niet om je eigen club groter te maken.

Piet DINGENS