Schrijven is keuzes maken die soms verdomd moeilijk zijn. Laat me naar de winkel gaan en ik heb binnen de vijf minuten de kar vol, laat me iets kiezen om naartoe te gaan en tien minuten later zitten we in de wagen. Maar meer complexe en emotioneel gebonden keuzes liggen me veel zwaarder.

Zo ook in het schrijven. Vaak laat ik me afleiden, dan bruisen de ideeën door me heen en begin ik zaken toe te voegen aan de roman die er misschien helemaal niet thuishoren. Maar het is nog altijd onderdeel van het materiaal vergaren, denk ik dan.

En als het dan even niet lukt, is er de afleiding om nog wat te schrijven voor mijn blogs. Het gevaar is dan dat de roman tijdens schrijfweekends blijft liggen. De journalist in me komt dan naar boven, zeker als ik een goede film zag, en daar wil ik eerst over schrijven.Schrijven is meer dan “de schrijver uithangen” op café, het is ook landen, iets afwerken en daarvoor gaan. Dat lukte me vroeger al met theater en documentaire, maar in mijn schrijven ben ik een geobsedeerde perfectionist (of angsthaas) die kan blijven doorratelen in stapeltjes notitieboekjes en overvolle Word-documenten, zonder te beginnen met selecteren.

Durven in je materiaal duiken is zeggen: goed wat werkt en wat is overbodig? Waar kom ik over als een blaaskaak van een schrijver, een naïeve idioot of een gefrustreerde pennenlikker die anderen kwetst, zonder naar zichzelf te durven kijken? In welke stukken heb ik echt iets te vertellen en sluit het aan bij het grote thema dat ik erin verwerk? Om dan verder te hengsten, hoofdstuk per hoofdstuk en ervoor te gaan zonder afleiding, zonder weer aan het zoveelste artikel te beginnen dat over het schrijven of verhalen van anderen gaat.

Net zoals het personage in je verhaal, moet je wat je hebt ervaren aanpakken en keuzes maken. Zonder die keuzes blijf je aanmodderen. En ik heb het gevoel dat ik nu in dat stadium zit. Ik had al een hele background en structuur opgezet met hier en daar losse scènes, maar ook dat gaat het nog te veel kanten uit. Dus focus.

Welk genre past het best bij de scènes die ik schreef en welk thema moet ik verder uitdiepen om tot de roman te komen over deze dwaze man op zoek naar zichzelf. Daarna verder de lijnen uitwerpen. Tot de stem van Donna Summer zoemend door de bassen van mijn hoofdtelefoon me vertelt waar het echt op aankomt: I feel love!

Ja, ik voel het. De liefde voor het verhaal en verhalen die steeds opnieuw moeten worden verteld , want het verleden is hardleers. Keihard. Daarom zijn tonnen van liefde nodig, ook voor het schrijven van je verhaal.

Dus beste lezers en medeschrijvers, ik duik erin en werk verder aan wat ooit een roman of twee of drie moet worden.

PS: November is dé schrijfmaand. Het is dan namelijk NaNoWriMo of National Novel Writing Month. Doel is dat je die maand elke dag schrijft en dat voor het aantal woorden van een novelle; 50.000 woorden. Dat is 1667 woorden per dag. Maar zet voor jezelf een haalbaar doel, bijvoorbeeld 500 woorden per dag.
Schrijven maar zou ik zeggen!

info: https://nanowrimo.org/

Bart VERMEER