Een kip zonder kop legt een ei. In het winkelwagentje. Een Russisch ei. Lekker! De kip zonder kop ben ik, want ik ben m’n winkelbriefje vergeten en dat maakt me zenuwachtig. Omdat het een hele brief was, met een volgeschreven voor- en achterkant. Het wordt een huzarenstukje om overal aan te denken.

Wat is eigenlijk het verschil tussen een huzarensalade en een Russisch ei? Volgens mij is het ei zo na hetzelfde, op het ei na. In een huzarenslaatje zit namelijk niet noodzakelijk een ei. Voor de rest zijn het alleb-ei allegaartjes van aardappelstukjes, augurk, wortel, paprika, zilveruitjes, sla, vlees of vis en veel mayonaise. Ik ben er dol op. Zeker nu ik zo hongerig ben. Ik zou een paard kunnen opeten.

Huzaren zijn trouwens ruiters uit een leger. Van oorsprong zelfs geen Russische, maar Hongaarse. Ze vielen op door hun kleurrijke uniformen en ze waren gespecialiseerd in het verkennen van vijandelijk gebied. Voorafgaand aan die verkenningsoperaties maakten ze de befaamde koude huzarensalade, zodat hongerige Hongaarse huzaren ter plekke geen vuur hoefden te maken en minder opvielen.

Wat is dan de bijdrage van de Russen, vraag ik me af. Hebben ze er gewoon een ei bij gegooid en het dan opgeëist als hún gerecht? Dat zou typisch zijn.

Hoor ik als pacifist de Russen sowieso niet te boycotten (door middel van persoonlijke economische sancties) voor hun oorlogszuchtig gedrag? Zal ik dat ‘Russisch Ei’ dan maar terug in het winkelrek leggen? Even overwegen. Nee. Het is te lekker. Zoveel zin in!

Weet je, als het echt oorlog wordt, met alles erop en eraan, gaat honger sowieso boven principes. Misschien sta ik zelfs open voor andere Russische gerechten. Zo hou ik enorm van bieten, zeker van rode. Laat stevige bietensoep nu net het nationale gerecht van Rusland zijn. ‘Borsjtsj’ noemen ze het. Wel, tot op zekere hoogte kan ik best principieel zijn, maar als een knappe Russische kokkin me zou vragen om wat van de ‘borsjtsj’ te komen eten, zou ik zeker toehappen.

En dan nog, als de Russen hier in de toekomst de boel overnemen wordt Lommel misschien wel de hoofdstad van Russisch België. Jaja, lach maar! Wij hebben hier veel waar ze op verder kunnen bouwen.

Russendorp (achter de Blauwe Kei) om mee te beginnen. Kijk, ik flap het er zomaar uit. Ze zullen het gauw genoeg weten liggen. En dan begin ik te fantaseren … Waar zouden de Russen in Lommel hun politiek hoofdkwartier maken, hun Kremlin? Juist, bij Crèmelien op Kattenbos! Kremlin … Crèmelien … Dé plaats om, onder het genot van een ‘Lómmëls krémkën’ over de Koude Oorlog na te denken!

De Gasstraat zal ook wel in de smaak vallen. Russen zijn gek op gas! Van het Glazen Huis of glasmuseum is de stap naar een ‘glasnostmuseum’ vrij klein, ook al doen ze de laatste tijd niet meer echt aan glasnost en perestrojka.

Ga je niet akkoord? Kan je je niet vinden in het Russische regime? Geen probleem! Je wordt zonder pardon naar het eigen Siberië gestuurd, via de Luikersteenweg! Of naar de Vriesput. Desnoods naar Kerkhoven, als het echt niet anders kan.

Verdorie, nu zit ik letterlijk en figuurlijk met een ei. Als de Russen echt naar Lommel zouden komen, hoop ik dat ze eerst de Vredestraat zullen vinden en daarna weer terugkeren, in vrede.

Tot daar mijn boodschap van algemeen nut. Nu ga ik weer door met m’n eigen boodschappen.

Danny VANDENBERK