Gë wit ‘t of gë wit ‘t niej, mè ‘k zén ëkik teegëworrëg óp rëzjiem.  Jààjàà, Danny, zuldë zéggën, gé hét hènnig zéggën. Iedëreejën wult alté, wanneejër dan ók, gèèrën ë pauwër kieló afvallën. Diejeet is gëmè’ëlëk gëzeed. Jàà, béstë miensën, dè is nö is ‘n ötsprààk die dè ‘kik riggëlmauwëtëg duun: diejeet is gëmè’ëlëk gëzeed en lui zweejët is gààw gëreejëd. Want wa wult dè zéggën, rëzjiemën? Mindër èètën en meejër bëweegën. Zó simpël eest. Mè hoe simpëlër dè iets lékt, hoe moeilë’ër dè ‘t ien feitën is ...

Ötgëmèrrëgëldë gèètë lék Pascale Naessens en Sandra Bekkari vërdienën ër dik hunnëm bótram mi, mi teegën andër miensë të zéggën dè zë gén bótrams mir meugën èètën, want oeioei, bróuwëd zét èn! Dè zén allëmòl kóóliedrauwëtën! Frèt mè jéddër wa kienówa, linzën, ki’ërèrtën en nog meejër van diejë flààwën truut. Nàà tweejë wèè’ë stöddë rauwëzig van dën hóngër bé dë jéstë dë béstë frituujër èn të schuivë vur në groewëtë frut mi dobbëlën Hóllansë majjënéés, në cèrvëla of tweejë en minstës èèvëveul langës, liefst spisjal, want gë vuult öw èègë zó flààw as ‘n rààp.

Neejë, duu mè nërmauwël! Èt wa gë wult en wor gë goesting ien hét, mè èt öwëm buik nie mir vól, of èt dë héllëft van wa gë gëwénd wààrt të èètën, bëhallëvë ‘s ààvës lauwët, dan èttë bést niks nie mir. Dringt gén të zuujtë drang’ën en ók génnën alkóuwël. En pakt öwë vieló of gò të voet ien dë plak dè gë zóndër nààdéng’ën ien dën otó springt vur ë pauwër hóndërd mèètër. Meejër nog: gò is ë pauwër kielómèètër wandëlën of zjoggën of lóópën, kiest mèr, wa öw ‘t béstën afgi. Óp dën duujër kréddër plëziejër ien! Garantiej!

Tot zóvèr dën teejóriej. Vurnimmës màà’ën is hènnig, mè dë praktijk, ‘t lèèvë van èllë’ën dag, dès nog ‘n andër vërhauwël.

Jérgiestërë stón dë facteur mi dë rëclààmblèj’ës van dë Colruyt të zwèèjën: allë biejërën óp groewëtën afslag. Bëkans óp allës 33 përcènt ëraf. Was dè mi ménnë pèns ók al mèr zóuwë …

Ë pauwër wèè’ë trug zi die van ós dèènëw is wa meejër tijd vur ós èègë zààn moetën öttré’ën. Zë stéldë veur um èllë’ën dónderdagmiddag iets gòn të èètën óndër ós gëtweejënën. Iets klèèns, lék në krokmësjeu of në smos. Jè, dè duu në miens dan mèr éh, mi klèèn hèpkës, gén dèmpëgfrèètërij, zén èègën èn d’afspràà’ën en èn zén diejeet hààwënd, vur dë gëzèllëchè.

Zóuwë kwààmë wë tweejë wèè’ë trug zómèr érrëgës öt ien ë klèè koffiehuizë’ën ien Zónhóóvën, bé Annë’ën. Allé jàà, ik noemdën heur meej Annë’ën, instingtief. Dör eest gëzèllig, dè kundë niej gëleujëvën. En goeië marsjëndies! Ik wààr ër drèk thuis. Zjuust ofdè’k Annë’ën al heejël mé lèèvë kéndën. Ik heujërdën heur ë pauwër toffëls wéddër iets ötléggën èn nën andërë klàànt en meej viel ménnë frang!

Toen zë tërnàà dë rèè’ëning kwààm bréngën, zi ëk: “Ség Annë’ën, za dè kunnën dè gé va Lómmël zét? Want ëk heujër dè prësies èn öwë prauwët.”

Zë moes lachën. “Jöt!” zi zë. “Ik zén ien feitë van dëm Bauwëlëndijk. Mèr ik hèèt wöl Lieve. Ik wóuwën al tweejëntwintig jauwër nie mir ien Lómmël mè mén roets kan ëkik nie vërbèrrëgën.”

“Dè hoeft ók nie, Annë’ën!” zi ëk blij. Lómmëlèèrs komdë óóvëral teegën en zë vërstòn mëkauwër drèk. Schòn is dè, mè ‘k zén wöl nog génnë gram afgëvallën.