Brandon Lee

Ik zat alleen in de zaal in Leuven op een druilerige avond. Studeren? Daar had ik geen zin in, om eerlijk te zijn, had ik nergens zin in, behalve dan naar de cinema gaan. Deze prent was net uit en als fan van het Gothic genre wilde ik toch wel de moeite doen om me te verplaatsen. Ik wist ook dat het de laatste was van Brandon Lee, omdat hij verongelukte op de set tijdens de laatste draaidagen. Hij stierf al op even mysterieuze wijze als zijn vader, Bruce Lee. Wat deze film in die tijd – badend in duisternis – een extra dimensie gaf. Geen argument waar ik blij om was, want ik wilde liever meer zien van deze jonge actieheld. Hoe dan ook, deze film kwam als een mokerslag binnen.

4K

Ondertussen zijn we dertig jaar verder en ik was benieuwd of hij nog zou standhouden. Ik vond hem op 4K voor een koopje. Recent werd er ook een remake van gemaakt, met Bill Skarsgård – die ik nog moet zien, maar hij gooide weinig hoge ogen. Deze “The Crow” uit 1994 scoorde wel goed in die tijd en doet het nog steeds goed als cultfilm (7,5 op IMDB).

Toch even meegeven dat zo’n 4K-editie een zegen is voor de filmliefhebber, het is alsof je naar een haarscherpe bioscoopfilm zit te kijken, en bovendien maakt men van de oudere films gerestaureerde versies zodat het er echt stukken beter uitziet dan op die oude VHS of DVD. Het enige nadeel is dat alles zo scherp is, dat gedateerde speciale effecten echt wel opvallen. Maar dat kan ik in deze film wel hebben, op de een of andere manier benadrukt het de graphic novel stijl waarop dit verhaal is gebaseerd.

Het verhaal van de kraai

De film begint meteen; niet eerst een eindeloze uiteenzetting van hoe het zover is gekomen, maar je ziet hoe een jong koppel vermoord wordt op Devils Night. De jongeman die haar wilde beschermen kieperen ze door het vensterraam en overleeft de val niet. De kraai brengt zijn ziel naar de dodenwereld, maar kan die ook terugbrengen om wraak te nemen. Als de criminaliteit één jaar later opnieuw losbreekt, staat Eric Draven op uit zijn graf, vergezeld door de kraai. Hij is een nog donkerder versie dan Batman, met een rockgitaar om en in staat om zichzelf te helen.

Grunge

Felle kleuren, harde contrasten en strakke gitaarriffs spatten ondertussen van het scherm. Het is duidelijk beïnvloed door de MTV-videocultuur, comics en Grungemuziek. Met een hemelse soundtrack waar je muziek hoort van onder andere Nine Inch Nails, Rage Against The Machine, Violent Femmes, Stone Temple Pilots en The Jesus and Mary Chain. Alleen dat al maakt het een film van zijn tijd, die de geest van die periode perfect weet vast te leggen.

Ondertussen speelt Brandon de getormenteerde ondode met overtuiging, luguber, emotioneel, ingehouden en net als zijn vader is hij in de film (bijna) onoverwinnelijk. Decor, kostuum en setting passen helemaal, de production designer – Alex McDowell - bleef heel trouw aan de strip en maakte er een waar gotisch pareltje van. Een mooie bijrol ook van Ernie Hudson, die we kennen uit Ghostbusters, een agent die als een beschermer optreedt voor hem.

    Albrecht: Police! Don't move! I said, "Don't move!”
    Eric Draven: I thought the police always said, "Freeze!”
    Albrecht: Well, I am the police, and I say, "Don't move"
    Snow White. You move, you're dead.”
    Eric Draven: And I say, "I'm dead," and I move.

Ja dus, deze film is nog altijd het bekijken waard, ook al voel je dat het een tijdsdocument is. Er zit vaart in en het blijft bikkelhard met de scène in een vergaderzaal waar het schorem van de stad samenzit en op hem vuurt als een hoogtepunt. Ik ben beter gewapend tegen het kijken naar geweld in films nu, maar in deze film is het tenminste niet gratuit. Een film die in zijn genre goed gemaakt is, de tijd zal overleven, en Brandon Lee onsterfelijk maakte.

Bart VERMEER