Zoals algemeen geweten zijn wij Lommelaars afstammelingen van de teuten. Dit waren rondreizende handelaars die vanuit hun thuisbasis rondtrokken met hun koopwaar om ze elders te venten. Te verkopen, bedoel ik dan.

Er zijn anno 2023 blijkbaar nog steeds Lommelaars die rondtrekken en potloden venten, las ik deze week in allerlei kranten. Een jonge wandelaarster werd aan de Grote Fossé namelijk opgeschrikt door een man die haar op een mountainbike voorbijreed om wat verderop doodleuk zijn broek te laten zakken en ziekelijk publiekelijk te masturberen op een bankje. Een zogenaamde potloodventer. Dat is oorspronkelijk politietaal, ‘slang’ voor een exhibitionist. Met potlood als metafoor voor het mannelijk lid en ‘venten’ als synoniem voor ‘verkopen’. Een bruynzeelvertegenwoordiger dus. Of een vendelzwaaier. Een kleine crimineel die zijn nog kleinere crimineel met plezier aan vrouwen of kinderen toont, als je begrijpt wat ik bedoel. In welke toestand is zo iemand dan, vraag je je misschien af. Kalm of opgewonden? Helder van geest, aangeschoten of simpelweg dronken?

Waarschijnlijk ligt een of ander psychologisch probleem aan de basis van dergelijk af te keuren gedrag, dat kan ejaculeren naar … excuseer, escaleren naar fysiek lastigvallen van toevallige of niet toevallige passanten. In welke toestand zo’n publiekstrekker dan ook verkeert, het is volgens mij hoe dan ook verkeerd. Een probleem dat kordaat dient aangepakt te worden. Door de politie. Al liepen er de voorbije dagen via de sociale media ook kandidaturen binnen van burgers die een handje wilden helpen, maar dan uitgerust met een botte schaar of vergezeld van een agressieve hond of nog veel erger. ‘Ze moesten hem afschieten!’ Een vreedzame oplossing, zoals bijvoorbeeld het overhalen van de trekker om het nooit meer te doen, werd weggelachen.

Ook al op de sociale media botste ik op een prachtig verhaal van onze burgemeester, die melding maakte van het feit dat hij Stan Van Samang, een publiekstrekker van een hele andere soort, toevallig tegen het lijf was gelopen in het Lommelse stadscentrum. Hij nam hem mee naar café De Kroon om achter pot en pint gezellig te keuvelen over koetjes en kalfjes, het nakende optreden in Vlaanderen Muziekland en ook over ‘dat waar niemand over spreekt’, aldus Bob. Dat waar niemand over spreekt? Wat zou dat in ‘s hemelsnaam zijn, vraag ik me nog steeds luidop af. Kijk, dat vind ik nu eens verrukkelijk en triggerend gesproken! Krachtig raadselachtig! Opwindend bijna, zonder zichzelf bloot te geven of aanstootgevend te zijn. Een voorbeeld voor zijn onderdanen en voor deze Danny.

Inmiddels regent het buiten pijpenstelen. Ik ga een regenjas aantrekken en wat wandelen. Zonder meer.