Piej'ën dë dóuwëd

Ós dòòchtërs zén dur dëm bàànd brààw mèskës. Lék vandaààg ók wir: zë zauwëtën èn dë keu’ëtoffël schòn të kleurën en van tijd sprèktën zë af um sààmën hun kleurpotleuj’ës të slijpën. Zààlig toch as zë goewd óóvëreejënkommën. Va puujër cóntèntëmènt bëgós ëkik spóntauwën të zingën. “Puntjë dërin, puntjë dëruit, ja zów gaat ie goed, ja zów gaat ie goed, ja zów gaat ie als die weejzën moet!” Óp zën Hollans ëwég zóuwë. Zó’n tien keejër ààchtëreejën, tërwéltën dè’k dur dë keu’ën trippëldën en auwërëgë dings di mim mën wijsvingërs. Ik vërschóuwët va mën èègën. Wor kwààm dè nö wir öt? Dè was fërdoemën ë carnavalsliej’ë van dë jauwërë stillë’ës dè’k ien gén jauwër of dààg nog gëheujërd, löt stòn gëzongën ha.

Dë mèskës kee’ë mé wir ës èn ofdè’k van ‘n andër planeet kwààm. Ók ózzën adstë zóuwën was ër kommën bé stòn. “Jàà, jóngës,” zi iej, “hij krég ‘ët wir, diejën ààwën! Gé hét toch nogal ës në fantëziej. Dè liej’ë bësti génjéns.”

Toen kreeg ik wir ‘n iengèèving. Teegëworrig kundë allës ók óp dë kómpjoetër ópzuuj’ën, dus ëk dóuwdën diejë wijsneus vur mé óp, toetstën dè ien en ë pauwër sëcondë lattër kreegëw ë filmkën të zien. Tweejë bësnordë vèntën ien ë sórt matróuwëzëpèkskë zóngën dè liej’ë zjuust lék as ëkik en ààchtër hun volgdë në pólónéézë van allëmòl ààw miensën. Ambiejans! Gëwéldig! Ien dë gawtë zààg ëk dè die zangërs hun èègën “De Slijpers” noemdën en dè’t ë carnavalsliej’ë van 1981 was.

Dë wijsneus van dienst (adstë zóuwën) keek meej en schuddë gëduujërëg mi zënnë kop. Ienjéns zi iej: “Stòddë gé ër ók wöl bé stil dè dè filmkën 41 jauwër ààd is en dè die dansëndë bomma’s en bompa’s nö bëkan allëmòl dóuwëd en bëgrààvë zén? As ëkik dör hénnë kijk, zien ëk génnë carnaval. Neejë, vur mé zén dè zómbies. Lèèvëndigë dóuwëj. En dan kommë wë öt bé ë feejëst dè veulë aktuuweejëlër is en veulë intrëssantër dan diejë stómmë carnaval: Halloween!”

Dë mèskës hààn ‘t ók gëheujërd. “Kom,” zeen zë, “wë gòn ós èègë vërkleejën en ós schming’ën! Dè is kèèjlang gëleejën en dan màà’ë wë’r meej ‘n tiktokfillëmkë van!”

Ik zwèèr ‘t öw: gén tien mënuutën tërnàà weejërën die brààw, schattigë mèskës gëtransformeejërd ien tweejë jéllë’ë héksën, iencluuzief hóógë punthoed, witgëvèrrëfd gëziecht en zwèttë óógrààn.

Ózzën adstë zóuwën is niej alleejën në wijsneus, mè ók nën ópsteujë’ër jéstë klas: “Zuldë ózzë pàà nö ók niej ës schming’ën? Dè héddë gélliej vruugër nog al ës gëdòn en dè was ècht schòn gëlukt!”

Tweejë klèèn héksë kee’ë mé mi smeej’ëndë óógën èn. ‘t Zén mën óógappëls éh, en as zë óp diej maniejër kij’ën, zén ëk vërlóuwërën. Ik zét mé ien ménnë zèètël en ëk lauwët zë hun gangë gòn mi al hun vèrrëfkës, pöj’ës en bòòstëlkës. Èègëlëk is dè nog wöl rustgèèvënd. Óp në gëgèèvë mómènt zén ëk zèlfs ien slààp gësu’ëld. Ik schóuwët wa’ër van dën óóvën diejë pieptën umdè dë lazanja gëreejëd was. Ik diejë gààwgààw ëröt gëhòld en dan mé groewët més gëpakt um ‘t stokbróuwëd të snij’ën. Meej gieng dë keu’ëdeur óópën. Die van ós kwààm tuis van ‘t wing’ëlën. Liet die toch wöl heurë wing’ëlbak öt heur hààn vallë zee’ër! Tweejë flèssë kétsjup këpot! Prësies bloed en schèrrëvën óppë vloewër! En fietërë dè zë di! Toen kee’ik ës ien dë spiegël: zë hààn nën èchtën dódskop va mé gëmakt! Zjuust Piej’ën dë Dóuwëd! Tërnàà hém ëk nog fèrrëm ien ménnë vingër gësneejë mi diejë kétsjup óp të kössen. En mè bloeiën! Halloween, mi dë nààdruk óp “ween”, want ‘t is um mi të blèètën.