Ik wààr thuis ‘t ka’ënésjën. Dè wóuwër mé vruugër dik gënoeg ien ‘t gëziecht gëvreevën. Nie diejë kak natuurlëk éh, mè gëwóuwën ‘t feit dè’k dë jóngstë wààr en dè’k bégëvollëg wa bëdorrëvë za gëweest zén. Allé, dè léstë zi alleejën mén adste bruujër èègëlëk, umdè’k na ‘t schént wa prievieleezjës kreeg die hij pas kreeg toen ie veulë awwër was. ‘t Zal wöl. Wa tër ók van is, al va jóngs af èn wuldën ëkik zó rap meugëlëk leejërë lèèzën en schrijvën. Dè vélt niej öt të léggën, al gòn ik dè nö wöl probeejërën.

Ik hiel bé wijzë va sprèè’ën al veulë rappër në stieló vààst as dè’k kós lóópën. Zó vreejëd as ë kënón wààr ëk toendè’k mi mé joew këbèskë na ‘t schóuwël moeg. Ka’ënésjë moeg na dë kakschóuwël. Viel dè öténdëlëk teegën! Dè hi gëduujërd tot èn ‘t jéstë studiejauwër vuraleejër dèènëw ècht léttërkës, wóuwërdën en zinnë’ës giengë schrijvën. Vantëvurrë wààst wa kloddërën en vèrrëvën, mi zàànd ien nëm bak speulën, mi klèèj boetseejërën en van dè gëtrék. Niks vur mé. En ë gëkwèèk! Veul të veul jóng en die mi ‘t grötstë bè’ëskë wóuwërën ‘t jéstë gëhollëpë mi van allës. Ik wààr ëm brààw mènnë’ën. Ka’ënésjë groeidën óp na ‘n vërlèègë scheet. Óppë kakschóuwël leejërdën ëk gëduld të hémmën en ménnën toewër af të wochtën um iets të zéggën. Veul kwààm ër öt mé niej öt nochtans, mèr ien ménnë kop kreeg ik nën afkeejër vur miensë mi groewëtë ba’ëzë. Dë veulleejëtërs zógëzeed.

Ik za mën èègë nie zén as ëk ‘t eejën en ‘t andër nie vanöt psiecholoogies standpunt za bëkij’ën. Klèèn jóng mi veul lëwèèt wèjjërë va jóngs af èn ‘t jéstë gëhollëpën. Die kleutërjuufrouwës duun dè um van ‘t gëkwèèk af të zén. ‘t Is të vërstòn, mè kwèèkjóng mèènën óppën duujër dè zë wa meejër zén en die ontwi’ëlën ë misplatst meejërdërwaardigheidsgëvuul dè zë deurzéttën ien hun vólwassë lèèvën. Vur vërlèègë scheetën lék as ëkik ees’t kwèstie van zó rap meugëlëk të leejërë van öwë kèès nie të lauwëtë pa’ën en avvëntoe wa óp öwë póuwët të speulën.

Vrimd gënoeg luktë mé dè nie mi ménnë mónd en dè ha’k al heejël rap deur.‘t Is pas as ëk moeg schrijvën dè’k al mén imóósies kós loslauwëtën. Dor héddë dë vërklauwëring va ménnë schrijfdrang. ‘k Hém óuwët jéllë’ë dings gëschreevën um mé të weejërën. Zó zauwët ëk óuwët ien dë klas mi jénnën diejë mèndë dè heejël dë wèèrëld èn zé gat hieng. Óp nëm bëpòldë mómènt douwdën ëk ‘m ë briefkën ien zén hààn. “Ség strónt, wien hi öw gëscheetën!?” ha’k ëróp gëschreevën. Ik vijn dè nog alté ‘n schòn Lómmëlsë ötdru’ing um iemand mi zén vuuj’ës trug óppë grónd të zéttën. Hij lèèsdën dè en ëk kreeg meej ‘n kóóf óp mén snuit. Was më dè në kitsigën duuvël, diejë was drèk ien zé gat gëbeetën. Dè héddë mi veul miensën. Dè zë nie tollërant gënoeg nie mir zén. ‘k Hém dè nadien nog di’ëls meejgëmakt. Witte wa? Wa gë zégt, vërvliegt. Wa gë ópschréft, sti vur alté óp papiejër.

Óndërtussë schréft hët ka’ënésjën dè dë stu’ën ër vanaf vliegën. Gansë buuk vól mi al zén gëdààchtën, azók véttigë prauwët en gëvuulsgëdiechskës. ‘t Kan auwërig drèèjën.

Ka’ënésjë, scheet, kakschóuwël, ötdru’ing, drèk ien zé gat, drèèjën … Dè vërhauwël is hier wir heejëlëgans dë vërkeejërdë kàànt óp gëgòn. Sorry.

Danny VANDENBERK