Vandaag tijdens de Glasmarkt opende eveneens de solo-tentoonstelling van Lisbeth De Wolf in het GlazenHuis. Deze expo kreeg als titel mee 'Take Care', verwijzend naar de nood om zorg te dragen... zorg voor elkaar, voor het milieu, voor dieren,... De expo is te bezoeken in het GlazenHuis nog tot eind augustus

"Het is een hele eer voor mij dat ik via het GlazenHuis de kans krijg om het werk hangend aan de muur te presenteren, iets wat in een CC nooit toegelaten zou worden wegens het gewicht... het wandpaneel weegt toch wel 70 kg aan glas alleen. Alles wat op de expo te zien is werd in de kelders van dit GlazenHuis gemaakt tijdens de opleiding glaskunst van de Kunstacademie Noord Limburg."

Lisbeth De Wolf werd geboren in Turnhout in 1958. Haar vooropleiding beeldhouwen volgde ze bij Bertha Saveniers in de academie in Mol in de jaren tachtig. in het jaar 2012 kwam ze voor het eerst in contact met glas: cursussen glas gieten in zandmallen in het “glazen huis” in Lommel onder leiding van Nadia Matthynssens. En in 2015 startte ze dan met de opleiding glaskunst in de Academie Noord Limburg onder leiding van Lieve Stienissen.

"Vanaf de eerste kennismaking met glas was de liefde dadelijk groot. De transparantie, de kleuren, de licht en schaduweffecten, alles wat in de opleiding ontdekt werd, vond ik fascinerend."

Met haar werken probeert Lisbeth in stilte mensen te raken, en zover te krijgen dat ze overtuigd worden dat elke kleine gedragsverandering en de verantwoordelijkheidszin van elk individu wel degelijk een verschil kunnen maken.
Verandering begint in kleine stapjes die we met zijn allen kunnen zetten om aan een toekomst te bouwen die op alle vlakken zorgzaam en daardoor leefbaar is en leefbaar kan blijven.

Fragile, handle with care…

Dit werk refereert aan the great barrier reef in Australië. De kleuren gaan langzaam over naar een wit gedeelte, in navolging van van wat we zien bij de kleurrijke koraalriffen die wit worden als ze af sterven ten gevolge van de opwarming in de oceanen en de microplastics.
Het bestaat uit zo’n 20.000 stukjes glas, gesneden uit gekleurde glasplaten, geslepen, afgerond in de oven en gezandstraald. De dunne, breekbare glassprieten benadrukken de fragiliteit. Het roept op tot zorgzaamheid op alle niveaus, in omgang met milieu, mensen en dieren.

Huidhonger

Dit werk werd gerealiseerd met als techniek pâte de verre.

Huidhonger, is sinds corona geen raar woord meer. Iedereen heeft het op de één of andere manier gevoeld. Sommigen hebben ervan afgezien, anderen hebben op zijn minst geleerd hoe belangrijk close contact met mensen is.
Wanneer ik ging zoeken hoe ik dit gevoel een visuele vertaling kon geven in glas, kwam ik uit op microscopische beelden van de verschillende huidlagen. Deze prachtige foto’s van clusters van cellen toonden bewegingen / flows van cellen tussen deze clusters. Daarrond viel wel iets te doen...
In associatie met de zachtheid van de huid, koos ik voor zachte roze tinten. Tijdens het werken met die verschillende kleuren en een complexe gelaagdheid, werd het een ontdekking dat opake kleuren zo’n grote rol kunnen spelen om transparante kleuren meer naar voor te laten komen.

Vanuit mijn verleden als beeldhouwer, probeerde ik eerst de structuur van de huidlagen driedimensioneel weer te geven. Omdat ik hierbij geen voeling kreeg met het resultaat, werkte ik tweedimensioneel verder: Het uiteindelijke resultaat is een groot wandpaneel geworden.
Laag op laag werden “glazen huidcellen” op een glasplaat gelegd en ertussen werden glaskorrels gestrooid om kleurovergangen te creëren.  Alles werd in de oven in mekaar gesmolten. Eens klaar, werd het glas gezandstraald en ingeolied om een satijnzachte uitstraling te bekomen die de zachtheid van een huid benadert.

Bij de start van dit project, in september 2021, stond het  gevoel van huidhonger centraal. Dagelijks hoorde je wel iets over de impact en  emotionele gevolgen voor veel mensen in de nasleep van de coronamaatregelen.

Tijdens het proces experimenteer je naar welke effecten je kan bereiken met de glaskorrels, en kom je los van dat gevoel, en ook los van het microscopisch beeld op zich. Je verliest jezelf in het spelen met kleuren en vorm geven aan het beeld dat aan de basis ligt van het ontwerp.

Zonder woorden
Oorverdovend luid in zijn stilte…

Hier werd de techniek 'slumpen' gebruikt.

Dit werk werd geïnspireerd door nieuwsbeelden van protest in China tegen de verregaande maatregelen om de coronabesmetting in te perken. 
Omdat mensen er geen recht hebben op het uiten van kritiek op het beleid, kwamen ze massaal op straat met een wit blad papier in hun handen. Zo werd een wit blad een symbool voor protest.

Dit kan je ook algemeen gaan bekijken als een “stil protest” om op die manier een stem te geven aan alle mensen die zich op één of andere manier niet gehoord, gepasseerd, genegeerd of aan de kant gezet voelen wanneer ze aandacht vragen voor hun noden en rechten.

Het is een eenvoudig werk, sereen, krachtig en oorverdovend luid in zijn stilte.