We besteedden deze week al enkele keren aandacht aan de 'Week van de Belgische Muziek', maar... het is ook de 'Week van de Poëzie'. En wie beter dan Bart Vermeer konden wij vragen om ook voor onze Gazet een mooi gedicht te schrijven? Niemand toch... Dus bij deze:

Huidhonger

je huid wacht opgerold als wolkjes
in de ademlucht achter stoffen omhulsels

warmte zoekend in het oneindig gemis van elke dag

als ik mag, dan voel ik je terug
weet ik wat ik missen zal

als de nacht verdwijnt achter de horizon in een onbemind land

waar maskers worden opgezet
en dode woorden het nieuwe normaal is

ik honger naar jouw huid, klevend, plakkend, schurend tegen elkaar

zonder norm, zonder wet noch regel, alsof zonde nooit heeft bestaan

het paradijs is wij: jij en ik dicht tegen elkaar net niet wegduikend achter prikkeldraad

voor dat ongekende veelbesproken gevaar

ik hunker naar winter, lente, zomer en herfst wanneer de zuurtegraad neutraal wordt

en er geen melding meer is van jou, OFF-line

mijn huid hongert naar de taal die tastbaar is zoals het slaan van letters van ijzer en metaal

zo verblijf ik

als ik ’s avonds laat, ongeëvenaard hard
in jouw slaap, de onzin versla

terwijl ik je mis en mezelf vergis, in wat op lege eeuwen leek

Bart Vermeer