De tweede in het rijtje is Bart Vermeer, verhalenmaker, blogger en leraar Nederlands aan anderstalige nieuwkomers. Hij bezorgde ons uitgebreide antwoorden...

Wat was voor jou het hoogtepunt van jouw jaar in Lommel?
Ik zit in de beheerraad van de bibliotheek van Lommel en heb met de startvergadering in oktober mogen kennis maken met het organogram van de diensten in Lommel en het nieuwe beleid van de bibliotheek. Dit werd op een sympathieke manier aangebracht door de nieuwe bibliothecaris-beleidscoördinator van de bibliotheek, Jolien Hoekx. Het was een verfrissende vergadering met goede ideeën. En dat is ongewoon, want ik moet al zoveel vergaderingen bijwonen met niet altijd even efficiënte info, zodat ik er zelden energie van krijg. Maar deze was dus een opsteker dit afgelopen jaar.
Mijn persoonlijk beste moment is wanneer een Oekraïense moeder de OKAN-leerkrachten een wel heel persoonlijke dankbrief gaf voor de lessen die we aan de kinderen hadden gegeven, dat raakte diep en gaf voldoening voor het werk dat je steekt in het aanleren van de Nederlandse taal aan anderstalige nieuwkomers.

Welk evenement vond je 'top', een kleine motivatie erbij mag
Een topevenement vind ik nog steeds Lommel Kermis, dan gaan we met de 'kermiskoersvrienden' altijd ene drinken, dat zijn vrienden van me van toen ik hier nog op de middelbare school zat en vrienden die er in de loop der jaren bijkwamen, een bont en supergezellig gezelschap. Ik ben een schrijver en bij hen heb ik niet het gevoel dat ik veel moet praten, ik doe er vooral inspiratie op door de leuke verhalen die ze vertellen en kan er even stoom aflaten, of gewoon mezelf zijn.

Voorts wil ik toch nog even zeggen dat de film (de donderdagavond Adelbergfilm) 'Riceboy Sleeps', me ook had aangegrepen en ik het fijn vond dat ik die samen met mijn dochter – die weg is van de Japanse cultuur - kon beleven. Op het einde van de film trachtten we de tranen weg te slikken voor elkaar; neen, oh, neen, ik huilde niet hoor… Een review die ik erover schreef vind je trouwens op mijn filmblog.

Wie is voor jou persoon en/of vereniging van het jaar?
Ik denk allereerst dat we alle Lommelaren weleens in de bloemen mogen zetten.
Het is fijn elkaar te groeten op straat of gewoon een vriendelijk dankjewel te krijgen in de winkel of op café. Maar als ik dan toch moet kiezen, kies ik voor mijn vrouw en haar collega-schooldirecteurs.

Echt waar wat je als directeur, en dan al zeker van een lagere school, al niet allemaal moet slikken en opknappen, zonder extra ondersteuning. Je houdt het niet voor mogelijk. Elke week heeft zij wel ergens een vergadering ’s avonds en moet zij problemen opknappen, waarvan ik weet dat je er aparte mensen voor hebt in het middelbaar en het volwassenenonderwijs, die je eigenlijk zou moeten kunnen delegeren: gaande van infrastructurele projecten, budgettaire kwesties, opvolgingen van kinderen in zorg en aanpak van hands-on-zaken die je eindeloos afleiden van je echte werk als directeur en dat is het pedagogische plan van je school. En zo trachtten al die directeurs het hoofd boven water te houden en niet te verdrinken. En tegelijk werken ze tot in de late uurtjes thuis, om toch ook maar pedagogisch het beste uit te werken voor kind en team. Chapeau hoor.

Wat was voor jou de 'ergernis van het jaar' in onze stad? 
Ik heb besloten om me niet te veel meer te ergeren. Dat zegt vaak meer over jezelf, dan over de ander. Wat ik wel praktisch onhandig en bij momenten zelfs gevaarlijk vind, is de doorgang in de Kerkstraat. Dit zou de stad verkeersvrij moeten maken op woensdagnamiddagen en in de weekends (behalve natuurlijk voor zij die er wonen), want wat voor een gedoe is het toch om daar door te wandelen, zo maak je de lokale handel niet aantrekkelijk, in tegendeel het is al veiliger om vanuit je zetel online te bestellen, en dat wil je toch niet?

Tot slot vind ik het erg om te zien hoe vaak op Facebook afbeeldingen en woorden uit de context worden gerukt, waarop dan valse waarheden worden gekleefd. Op die manier tracht dan een in het ego gekrenkt individu voor tweedracht te zaaien, louter voor eigen gewin. Want “politiek” is nooit veraf, een politiek die jammer genoeg niet aan het groter geheel denkt.

Wat was het grappigste moment in Lommel?
Tja, gewoon de open ontmoetingen met mensen die je al een tijdje niet meer gezien hebt. In mijn geval is dat zo, dat ik wel mensen herken, maar niet meteen op hun naam kan komen of ik hen gewoon eerst niet opmerk (teveel in verhalen en gedachten verdoken) en dan pas door hen gepord wordt. Maar als je dan niet meteen op de naam kan komen, is het eerst beschamend en pas achteraf grappig.

Wat wens je de Lommelaars toe voor 2024? 
Ik wens de Lommelaren vooral innerlijke rust en een gezonde portie medeleven toe, vanuit een genuanceerde en bewuste kijk op de medemens. Wees lief voor jezelf en elkaar. 

Wie wil je een complimentje geven in 2024? 
Mijn schoonouders. Ik ben jaren geleden terug in Lommel komen wonen omwille van de kinderen en de rust en natuur hier, maar wat ik merkte, is dat de extra’s die ik erbij kreeg van mijn schoonouders – altijd paraat voor ons en de kinderen – ondertussen van onschatbare waarde zijn geworden. Waardoor nu ook de kinderen tot een warme Lommelse familie behoren, waarbij mijn dochter bijvoorbeeld nog het liefst van al tijdens de examens bij Oma en Opa gaat studeren, want de rust en verwennerij die zij haar bieden, daar kan ik niet tegenop.

Tot zover de bijdrage van Bart... Maar ook u mag ons nog steeds verrassen met uw antwoorden op onze vraagjes. Mail ze ons, en... het hoeft zelfs helemaal niet zo uitgebreid te zijn als bovenstaande! Mailen aan lommelsegazet@telenet.be...