En ienjéns stón heejël dë wèèrëld stil. Neejë, dè ‘s nie wor. Dë wèèrëld drèèjdë gëwóuwën deur en ménnë kop ók. Avvëseejërë deej ‘k nie mir. Wullë mè nie kunnën. Zómèr ienjéns. Èfkës kós ëk mén eevëwiecht hààwën, mè vur dë rèst vërstón ëk ër gén knijt van. Ik keek na lings, dan na rèchs ... Ër was lëwèèt, liechskës, kèèjveul vollëk èn wiskàànten en ër wóuwër gëlachën. En nog veulë meejer gëlachën. Sommëgtë miensën proesttën hët öt.

Za ‘k twintëg jauwër gëweest zén? Zówiets. Veul za ‘k ër nie langs zittën. ‘t Was Kérrëmis en ‘t was wèrrëm. Sërjeus wèrrëm. Mi dèrtig grauwëdën hiel dè niej óp en dè was al vërschèèje daag zówwë. ‘n Hittëgollëf, zoas dèèn zë zéggën. ‘k Ha mën èègën al die daag al kèèjgoe gëvuugd en vural wauwëtër en limmënaat gëdróng’ën, mè toen ménnë peetërën afkwaam um ër mi dë vieló jénnë gòn të schöppën èn dë kérrëk, wies ëk naa eejën pint al hoe lauwët dè ‘t waar. Die gieng na binnë, jóng, die jéstë pint, dè kundë niej gëleujëvën. Diej twéddë, dèrdë en vierdë al èèvë rap. ‘Wa eest, Danny?’ zi ménnë peetërën. ‘Gòddë mèrrëgëvruug nën óóvërstèèk va feejërtëg daag duun ien de Sahél? Gé dringt gëlék nën ötgëdreujëgdë kameejël. Duu mè wa óp öw gëmak, mènnë’ën, of gë gò öw èègë strak nog fameus teegëkommën.’ Ik lachtën dè ‘k goerstën. ‘Veulë wéddër as dë Sahaara en dë spultuin zuuj ’k toch nie të gòn. Hoogöt ës tot èn dë kënauwël en as ëk ien ‘t förrëm zén rij ëk ës tot bé Di’ë Lówiej. ‘t Is fërdoemën al veuls të lang gëleejën dè ‘k nog ës ribbë’ës gëèètën hém.’ ‘k Zaag hoe ménnë peetërë bëgós të smètsën. Dè deej alté as ‘t óóvër ribbë’ës van bé Di’ë Lówiej gieng. Dè dee ‘k boenk van ésprès, umdè ‘k wies dèèj dan wa rappër nog ë pauwër pintë gieng bëstéllën.

‘Danny jóng, ik mut öw gòn lauwëtën, ‘k was vërgèètën dè ‘k nog dringënd érrëgës moes zén. Tot mèrrëgën ofzówwë. Sëluuj en nie të zat éh, kammërauwëd!’

Kundë dè nö gëleujëvën? Vollëgës mé gieng diejë gëhaaidën deugëniet rèècht na dëm Blààwë Kèèj vur zén ribbë’ës. Och jèh ... Dan kaptën ëk die pintën die dè hij bëstéld za hémmën ók mè binnën. Ambiejans! Ik pròttë teegë Jan en allëman (dè duun ëk alleejën as ëk ietëfwa boovë mén theejwauwëtër zit) en na ‘n uurkën of ónderhallëf waar ik zó zat as në konijn.

En ópjéns ha ‘k gënoeg. Ik vuuldën dè ‘k na huis moes. Mi wa moeitë vón ëk ménnë vieló en mi nog wa meejër moeitë spróng ëk ëróp. Allës óndër kóntrol, dócht ëk. Ziedë wöl dè ‘k nog rèècht ka rijën! Flats dur ‘t dörp! Amai, zóveul vollëk. Hier eest bèètër as èn dë kérrëk, mèjè, ‘t is gënoeg gëweest.

En ienjéns stón ëk dus stil. Zóas gëzeet ien ‘t bëgin. Ha ménnë peetërë gëlijk? Kwààm ëk nöö, óp deezën èègëstë mómènt, mén èègën teegën? Ik zouwët zat óp ménnë vieló en ëk reej amèr traagër, totdè ‘k gans nie mir bëwoog. Në sëcond of drie stón ëk kómpleet stil, en toen viel ëk um. Flats óp strauwët. Al ‘n sjááns dè ‘t dur mén zattëchè génnë zeejër mir di! Allë miensën óp allë tërrassë zaagën hët gëbeurën. Dè mut nogal ë ziecht gëweest zén! Gëlu’ëg was ër në zjóviauwëlë miens diejë mé rèècht kwaam hèllëpën, mè jést di iej ménnë néstël rónd ménnë rèchsën treejër öt, want diejë was ër gans rónd gedrèèjd. Èfkës dë pëdauwëlë of dë pëdals kwijt zén, noemë zë zówiets ...