Danny Diejalékt - Buukskë vól zeejëvër

Gëluk zit ien dë klèèn dings, zéggën dë miensë gëreegëld, en dan gèèvë z’ëlkauwër gëlijk en weujërdt ër zówa saamëzweejërdërig na mëkauwër gëlachën. ‘t Óngëluk zit ien ë klèèn huukskën. Dè zéggë zë ók. Mé zuldë dus nie gààw ien klèèn huukskës vijnën. ‘k Zén wöl slimmër dan dè en ‘k zén èèvëzeejër zówa claustrófóóbis èngëleet. Wa ‘k mé nö wöl al di’ëls afgëvraagd hém: wa zén ien heemëlsnaam die klèèn dings wor dè zë ’t dan óóvër hémmën? Moet në miens mè gààwgààw contènt zén en nie të veul zaagën?

Vleejë wèèk zauwët ëk èvvë’ës ien dë wochtzauwël bé dën tantiest en dauwër laag óp ‘n töffëlkën ë buukskën óópën óp bladzijdë 34. Jöt, sorry, ik lét wöl ës óuwët óp dings die vör nërmauwël miensën ditajs of va gé bëlang zén. Awöl, ik paktën dè buukskën óp en bëgós të lèèzën. “Wa zén dë klèèn dings ien ‘t lèèvën die dè në miens gëlu’ig maa’ën? Wélliej noemën ër féftëg vur öw óp!” stón ër. Nóndëdzjuuj, dócht ëk, dè moet nö ók zjuust lu’ën! Èntëzjààst bëgós ëk të lèèzën. As jéstë zeen zë: “Gëzèllëg binnë zittën tërwéltën dè ‘t buitë rèègënt dè ‘t giet.” Dè vón ëk al auwërëg. As në miens drómt va gëluk, déngt ie toch niej ien dë jéstë plak èn rèègën, of wöl? Jéddër èn dë zón, wèrrëmtë, në goeië cockteejl en wa halfnaksë vralliej die zénnë rug traag en sènsuweejël masseejërën. Tën twéddë: “Në good hair day.” Komaan ség! ‘k Hém ës fërdoemë bëkans gén! Hi dè nö zóveul bëlang? Wa vur në kloefklaffër hi dè gëschreevën? Wa vur buukskën hém ëkik feitëlëk vààst? FLAIR! ‘k Ha ’t kunnën déng’ën! Vrààwëntruut! Neejë, wittë wa? ‘t Kós wöl ës ientrëssant zén um ien dë kop van ‘n vrààw të kunnë kij’ën um të zien wor dè zë hèppie va wèjjërën.Kan absëluut génnë kauwëd. Wa wéddër deur lèès ëk: “Ààw kleejër trugvijnën ien öw kas en bësèffën dè ‘t trug hip is um z’èn të duun”, “Öw hauwër losduun en róndlóópën ien në slónzëgën outfit as gë tuis zé”, “Kèèjhèrd zingën ien dën ottó”, “Ë klèè jónk dè spóntauwën na öw lacht”, “Dë gansën tijd èn öw gladdë beejën vuulën na ‘n schèèrbeurt en vreejëd cóntènt zén dè gë’r wir nën tijd teegë kunt”, “Në kààwën doesj nimmën óp nën heejëtën dag”, “As gë nën Oreo përféct öt ëlkauwër krégt, mi al ’t wit èn jénnë kàànt”, “Gèld vijnën ien eejën van öw ààw sjakòsjën die dè gë al ‘k weetniehoelang nie mir gebrökt” en “Dë friego óópë duun en drèk iets vijnë wor dè gë zjuust goesting ien ha”.

Óp ‘t schèèjë van dë mèrt blijvën dè toch rauwër weezës éh, vrààwën? Véndë dè niej? Dè jeugt zën èègën heejëldër daagën óp ien fuutëlieteitën, wult ër allë daag goe ötzien en zën èègë tëgoei vërzörgën, mèr óndërtussën déngt dè dë gansën tijd èn frèètën, zën èègën heejëlëgans lauwëtë gòn en vërslónsën.

Wittë wa? As zë ’t toch zó plëzant vijnën as ë klèè jónk ónvërwochs en spóntauwën na hun lacht, dan za ‘k ien ‘t vërvollëg ës éxtra mën bést duun en vriendëlëk al mën tààn lauwëtë zien as ‘k ër eejën teegëkom. Ménnën tantiest bréngt dè sèvvës wöl ien ordë, dauwër kén ik ‘m veur.

Danny Vandenberk