Twee weken geleden zaten Marcos Pereira en Carlo Branders nog in Oeganda, op bezoek bij het project dat Marcos aldaar is gestart. Marcos hier voorstellen is waarschijnlijk niet nodig, want wie kent deze minzame man die eertijds het mooie weer maakte bij Lommel SK nu niet? En wellicht hebt u ook al wel gehoord van Andreas, zijn zoon, die momenteel bij Fullham voetbalt, maar ook bij het nationale team van Brazilië... En Carlo... dat is een minzame Lommelaar die bijzonder graag met zijn moto rondrijdt, maar dit ook dikwijls doet in het teken van hulp voor anderen, zowel persoonlijk als via Futura vzw.

Maar over voetbal gaan we het hier niet hebben vandaag! Wij wilden erg graag eens iets mee te weten komen over dat project in Oeganda waar Marcos zijn schouders onder gezet heeft. En dus spraken we gisteren af met beide heren.

Alles is ongeveer een anderhalf jaar geleden begonnen toen een zekere Sylvia, die samen had gestudeerd met de dochter van Marcos, vrijwilligerswerk ging verrichten in Oeganda voor Caritas. Daar leerde ze een oudere vrouw kennen, en toen Caritas haar werkzaamheden stopzette, en de vrouw beschikte over een lapje grond en hulp vroeg... toen kwam ze bij Marcos terecht. Want er was de zorg voor 15 kinderen, bijna allemaal wezen en meerderen ook besmet met HIV. Hij heeft dan de koe bij de horens gevat en is van start gegaan met bouw van een gebouw voor deze kids én hun 7 verzorgers. Het gebouw ligt vlakbij Adjumani, helemaal in het noorden van Oeganda, op een 10-tal uur rijden van de hoofdstad Kampala. Een dorp van een 25.000-tal inwoners, "maar je moet je er niet teveel bij voorstellen... géén ziekenhuis, zelfs geen dokter in de buurt, en de huizen, nog het meest vergelijkbaar met de favella's", aldus Marcos.

En Carlo, waar komt die in dit verhaal? Wel hij kende Marcos al langer, en is zoals gezegd zélf ook altijd erg betrokken geweest bij allerlei projecten in de 'Derde Wereld', zoals in Namibië, Nicaragua etc... zowel persoonlijk als via vzw Futura. Deze laatste is een Lommelse vereniging die zich inzet voor Noord-Zuid en regelmatig ook acties doet om steun in te zamelen voor meerdere 'Goede doelen'. En dit project van Marcos lag hélemaal in dat straatje...

Marcos: "Nu is er géén stromend water, géén elektriciteit, niet voldoende onderwijs, geen vooruitzichten voor deze kids die uit de 'broes' komen. Dankzij het 'betere leven' dat wij hen bieden proberen wij hen te laten zien dat het ook anders kán, dat er toch wel 'possibilities' zijn in het leven". Mensen kansen bieden, daar draait het dus om!

En tot begin vorige week zaten Marcos en Carlo dus daar om poolshoogte te nemen van het project, en plannen te maken voor een verdere doorstart. Het eerste dat er nu dient te gebeuren is een degelijk plan opzetten. Alles moet gestructureerd gebeuren... Er moet ook nog contact genomen worden met de ambassadeur in Oeganda. En op de planning staan o.a. een waterput, zonnepanelen, maar ook het zelfbedruipend maken van het project. "Het heeft geen zin om alleen maar met geld naar daar te blijven sturen, ze moeten ook leren zelfredzaam worden. We gaan ze dan ook groentenplantjes en zaden bezorgen, zodat ze hun groentes zelf kunnen kweken, maar ook kippen, zodat er vlees is en eitjes. En als eindstation werken we toe naar een school, want nu zitten kinderen hier ooit met 100 in één klas, leerkrachten worden dikwijls niet betaald, en zijn er dan ook soms niet. Want net als hier in het Westen: leren is dé hefboom om iets te veranderen in een maatschappij", aldus Marcos.

Carlo beaamt dit alles terdege... "Ook wij met Futura hebben al veel geïnvesteerd, maar zoals Marcos het zegt: via een NGO gaat dit allemaal veel beter, vlotter en vooral gestructureerder. Want er zijn zeker véél mensen die wel willen helpen, maar zonder structuur is dit een druppel op een hete plaat. Adjumani ligt in het armste gebied van Oeganda, en nu kost een kind daar bv. 5 euro per dag. Maar als we van 15 naar 50 kinderen zouden kunnen gaan, in eenzelfde infrastructuur, zouden we uitkomen aan een 1,5 euro per kind, en kunnen we dus méér doen!"

Tot slot van een bijzonder boeiend en leerrijk gesprek wil Marcos ook nog wel iets kwijt over zijn gevoel bij dit alles... "Wat ik terug krijg van die kinderen... dat is iets dat ik in jaren niet gevoeld heb. Want hier (in het Westen) hebben we alles, daar hebben ze letterlijk niets. Tenminste... materieel gezien. Maar spiritueel hebben deze mensen veel méér te bieden. Het zijn dan ook zeer warme mensen, mensen die zouden weggeven wat ze zelf niet hebben. Waar het om draait is in deze wereld dan ook om niet alleen goed te doen voor de mensen die je kent, de mensen rondom jou, maar vooral om goed te doen om die vele mensen die je NIET kent". Dat waren bijzonder wijze woorden om mee af te sluiten.

Iedereen die na het lezen van dit artikel geboeid is om mee te helpen aan dit project kan altijd contact opnemen met Marcos en/of Carlo. En dit kan ook via een mailtje aan ons!