Ik ben op consult geweest... Bij Literatuur Vlaanderen. Zodat ik goed zou weten wat te doen voor een aanvraag tot schrijfsubsidie.

Ik had twintig minuten. Ze vroegen me om mij eerst voor te stellen en te vertellen wat ik al gedaan had. Twintig minuten is niet veel. Dus ratelde ik enkele essentiële dingen af die misschien van belang waren. Uiteindelijk had ik nog vijf minuten en stelde volgende vragen:

1. Tellen de boeken in print on demand (POD) publicatie of via een hybride uitgever (zoals Boekscout) mee voor het aantal boeken dat ik uitgaf?

Neen.

Oké, dan kan ik de deadline van juni nog halen, want als je meer dan 4 boeken officieel (bij een grote uitgeverij) uitbracht, ligt die deadline pas eind dit jaar. Let wel, je moet kunnen bewijzen dat je al minstens één boek professioneel hebt uitgegeven.

2.  Heb je al een intentieverklaring van een uitgever nodig voor in je dossier?

Ja, je moet een officieel uitgavecontract hebben of een intentieverklaring, van een door Literatuur Vlaanderen erkende uitgever. Het staat ook online in het aanvraagformulier, alleen leek me dat zo vreemd. Want hoe overtuig je als nieuwkomer in de volwassenenliteratuur een uitgever? Wanneer je nog maar aan het begin zit van je manuscript en je net tijd nodig hebt om het te kunnen uitwerken. Dus, neen, die deadline van juni haal ik dan misschien toch niet.

Officieel schreef ik drie uitgegeven jeugdromans en moet ik dit aangeven in mijn werkplan, zeiden ze, dan zal zowel een jury van de jeugd, als voor volwassenen zich over het dossier buigen. Dit omdat schrijven voor de jeugd en voor volwassenen een andere schrijfstijl vraagt, en ik de jeugdromans samen met een vriend van me schreef.

De drie fijne dames, die allen met literatuur te maken hadden, gaven me nog volgend advies:

1: Leg uit in je dossier hoe je toen samenwerkte en in welke mate je je eigen stijl aanpaste.  Stuur daarbij fragmenten op van hoe je stijl nu is. 2: Je kan ook een beurs vragen voor talentontwikkeling, zeker als je nog niet goed weet welke weg opgaan. Dan krijg je een financieel duwtje in de rug voor je research, voor als je een literaire cursus wil volgen of nood hebt aan coaching.

Het was kort en krachtig. En het gaf me niet veel vertrouwen. Men zal het je niet in de schoot werpen. Wat ik wel begrijp. Je moet al wat bewezen hebben en kunnen bewijzen voordat je financiële steun krijgt. Als beginner blijft het moeilijk en is schrijven duidelijk nog een grote vorm van vrijetijdsbesteding, waarna je in stilte hoopt dat je op zijn minst je kosten kan terugbetalen na uitgave.

Ik had die vragen ook op mail kunnen zetten, in plaats van er twee uur voor in de file te staan, karrend in de stortregen vanuit het verre Munsterbilzen. Ik had het verteld in de klas aan m'n Okan'ers (anderstalige jongeren) voor vertrek. Ik geef ze soms creatieve schrijfoefeningen, eerst in hun eigen taal (om vertrouwen in het schrijven te winnen) en dan in het Nederlands natuurlijk, waarna ik samen met hen bekijk welke zinnen correct zijn. Een fijne bezigheid, waarbij ik zie dat de motivatie stijgt.

Maar goed, ik was in Antwerpen voor slechts twee doelgerichte vragen. Toch loonde het de moeite dit literair huis en zijn bewoners beter te leren kennen.

Zal het me lukken om een schrijfbeurs te verkrijgen? Dan moet ik eerst nog asap een uitgever vinden en net zoals met het opstellen van een filmdossier komt er veel bij kijken. Misschien dat het me dit jaar nog niet zal lukken, maar ja, het zal me lukken.

Schrijven blijf ik toch doen. En na elk stukje tekst, groei ik als schrijver, en hopelijk ook als mens.

Bart VERMEER